Tijdens het lezen van onze sectie over depressie of het verkennen van de cognitieve benadering van deze aandoening, heb je je misschien afgevraagd: 'De CGT beweert dat depressie altijd gekoppeld is aan vertekend denken, maar wat als mijn problemen echt zijn?'
Je zou kunnen denken dat je ‘realistische’ problemen—zoals het verlies van een dierbare, financiële problemen, schulden, faillissement of ziekte—leiden tot een ‘realistische depressie’.
Denk alsjeblieft niet dat we deze moeilijkheden bagatelliseren—integendeel. Maar geen van deze problemen kan een ‘realistische depressie’ veroorzaken. In feite bestaat zo’n depressie niet!
Soms noemen we iets depressie terwijl het dat eigenlijk niet is, en verwarren we het met verdriet, somberheid of een tijdelijke dip in onze stemming.
Deze negatieve emoties maken deel uit van een depressieve stoornis, maar er zijn fundamentele verschillen.
Mensen die nooit met depressie te maken hebben gehad, denken dat het gewoon een beetje verdrietig zijn of een slecht humeur hebben is. Voor mij is depressie geen verdriet, maar een staat van gevoelloosheid en grijsheid.
Dan Reynolds
De kernvraag is: waar ligt de grens tussen normale droefheid en depressie? Wat is het verschil tussen ‘gezonde droefheid’ en een echte depressie?
Droefheid is een natuurlijke emotie die ontstaat als reactie op een reëel besef van een negatieve gebeurtenis die te maken heeft met verlies of teleurstelling.
Meer inhoud in onze app
U ziet slechts een deel van de inhoud; in de app vindt u tal van interactieve artikelen. Plus psychologische teksten met het volgen van de dynamiek van uw toestand, een dagplanner, een dagboek van automatische gedachten en nog veel meer!
Bijvoorbeeld, wanneer we een dierbare verliezen, voelen we terecht dat het leven zonder hen moeilijk en pijnlijk zal zijn.
Deze gevoelens zijn natuurlijk, gerechtvaardigd en zelfs waardevol, omdat ze onze emotionele ervaring verdiepen en betekenis geven aan het leven. Verlies kan ons in dat opzicht laten groeien.
Depressie daarentegen is een stoornis die altijd geworteld is in cognitieve vertekeningen.
Als we in een vergelijkbare situatie tegen onszelf zeggen: ‘Ik zal nooit meer gelukkig zijn, nu zij er niet meer zijn. Dit is zo oneerlijk!’, dan wekken zulke gedachten zelfmedelijden en wanhoop op. Deze emoties, gebaseerd op vertekeningen, beginnen ons van binnenuit te slopen.
Na een verlies, ziekte, relatiebreuk, scheiding of een grote mislukking kunnen we zowel depressie als verdriet ervaren.
Maar verdriet is niet vertekend.
Het is simpelweg het resultaat van een natuurlijke emotionele reactie en daarom tijdelijk. Verdriet tast nooit onze eigenwaarde aan.
Depressie daarentegen houdt lang aan, met symptomen die verergeren. Het duurt het grootste deel van de dag, minstens twee weken achter elkaar. Niets leidt af van de donkere gedachten, niets brengt vreugde en het leven voelt kleurloos aan. En het is altijd verbonden met een verlies van eigenwaarde.
Depressie die optreedt na een duidelijke stressfactor wordt soms ‘reactieve depressie’ genoemd.
Het kan echter soms moeilijk zijn om een specifieke stressvolle gebeurtenis aan te wijzen die een depressieve episode heeft veroorzaakt. Zulke depressies worden vaak ‘endogeen’ genoemd, omdat de symptomen uit het niets lijken te ontstaan.
Maar in beide gevallen is de oorzaak van depressie hetzelfde—vertekende negatieve gedachten.
Depressie heeft geen nuttige of productieve functie en is een van de zwaarste vormen van lijden.
Het enige positieve eraan is de groei die je kunt doormaken door het te overwinnen.
Als depressie volgt op een specifieke gebeurtenis, dient die gebeurtenis slechts als trigger, niet als de enige oorzaak van de stoornis.
De psyche was al veranderd; er was slechts een klein duwtje nodig om het mechanisme te activeren.
Wanneer er echt iets ergs in je leven gebeurt, wordt je emotionele toestand bepaald door je gedachten en percepties.
